Van honden en katten

Huisdieren spelen een belangrijke rol in het leven van sommige mensen, zowel in positieve of negatieve zin. Er spelen kwesties of dieren al dan niet zijn toegestaan in een woning, wie de eigenaar van het huisdier is en of je de hond of kat goed verzorgd nalaat.

Huisvesting
In uw eigen huis mag je in beginsel zoveel huisdieren hebben als je wenst. Tot het moment dat er sprake is van overlast voor buren (en/of derden), want dan kan het hebben van (een boventallig) aantal huisdieren onrechtmatig zijn. Voor een appartement ligt dit een beetje anders. Bij appartementen liggen de rechten en verplichtingen voor de appartementsgerechtigden vast in de splitsingsakte. Sommige verenigingen van eigenaren maken dan naast de splitsingsakte nog een huishoudelijk reglement op. Dit is simpel gezegd een korte aanvulling ‘van orde’ met praktische huisregels.

Soms schiet het wel eens door. In het huishoudelijk reglement van een appartementencomplex is onder meer opgenomen: ‘Het houden van honden en katten is niet toegestaan.’ Eén van de bewoners van het appartementencomplex (in het bezit van een hond) was het hier niet mee eens en stapte naar de rechter. De rechter (Het Hof Den Bosch) bepaalde: ‘…dat een algeheel verbod op het houden van honden en katten geen regel van orde vormt (die in het huishoudelijk reglement staat), maar een principiële beperking oplevert van de gebruiksmogelijkheid van het appartement.’ Op grond van de wetgeving dient zo’n verbod dan ook te worden opgenomen in de splitsingsakte en niet alleen maar in het huishoudelijk reglement. Via de openbare registers van het Kadaster is namelijk voor derden kenbaar dat er een zodanig verbod is. Een huishoudelijk reglement is niet kenbaar, omdat dit niet is ingeschreven in het Kadaster. De eigenaar mocht dus honden hebben in het appartement.

Wie is eigenaar van een hond of kat?
Zelfs daar is over geprocedeerd. Tussen Prinses Margarita en haar voormalige echtgenoot Edwin de Roy van Zuydewyn was er ruzie over de eigendom van de hond Pablo/Paco. Voor de rechter was het makkelijk: in de stamboom stond aangegeven dat mevrouw eigenaar was. Toen er in het kader van een verdeling eens werd geprocedeerd over de eigendom van een konijn stuurde de rechter de mensen de gang op ‘om eerst eens te overleggen’. Om dit soort problemen te voorkomen, kan je op de lijst van aanbrengsten bij het samenlevingsovereenkomst of huwelijkse voorwaarden opnemen aan wie het/de huisdier(en) toebehoren. Dit scheelt een hoop (kostbare) proceskosten.

Testament
Je kunt in je testament natuurlijk ook iemand aanwijzen die je dieren na je dood verzorgt of het lokale dierenasiel tot erfgenaam benoemen, maar er zijn ook mensen die hele specifieke wensen hebben. Zo was er een keer een man die er zeker van wilde zijn dat na zijn overlijden zijn hond zijn lievelingseten zou krijgen: biefstuk. Maar de man en zijn hond waren ‘ten tijde van het opmaken van het testament nog niet zo oud. Om er voor te zorgen dat er bij het overlijden van de man voldoende geld zou worden gereserveerd voor de verzorging van de hond werd er in zijn testament een zogenaamde ‘biefstukindex’ opgenomen, zodat bij overlijden van de man toch voldoende voor de verzorging van de hond overbleef in geval de vleesprijzen aanzienlijk waren gestegen.

Je ziet het, als zaken goed geregeld zijn: in het testament, de splitsingsakte van een appartementencomplex of in de bijlage van de huwelijkse voorwaarden, worden problemen voorkomen. Misschien verdient het aanbeveling om ze eens tegen het licht te houden en (tijdig) aan te laten passen.